Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

"Ξύπνημα ζωής"

Αφιερώνω την Ιστορία αυτή στους Λαγκαδινούς που αγαπούν τον τόπο τους και προσπαθούν με ανιδιοτέλεια να παραμείνει ζωντανός.....




"Ξύπνημα ζωής"

Πόσο χαρούμενος αισθάνθηκε εκείνο το πρωινό της Κυριακής και μόνο
με την ιδέα να ζωντανέψει το αγέρωχο πέτρινο κτήριο του σχολείου καθώς
τον συντρόφευε πιστά τις τελευταίες ημέρες των διακοπών του. Η χαρά
του μεταπήδησε αμέσως στους φίλους του, που μ' ένα κάλεσμά του
βρέθηκαν κοντά του γεμάτοι ενθουσιασμό και σχέδια. Ξαναήχησε η
καμπανούλα που κρέμοταν από το χάλκινο σαλιγκάρι της εξώπορτας στην
υποδοχή τους. Το πρώτο βράδυ η αυλή γέμισε από τις φωνές τους, τα
γέλια τους, τις σιωπές νοσταλγίας και από τους επισκέπτες τα τριζόνια,
τη δροσιά του βουνού, το άρωμα του βασιλικού, το βουητό του νερού που
κατέβαινε την πλαγιά. Ο Κανέλλος, ως αρχιτέκτονας, μοιράστηκε
ανυπόμονα το όραμά του μαζί τους. Ευχάριστος, με πλούσια φαντασία και
χιούμορ ήταν πάντα το επίκεντρο της παρέας. Η Ιφιγένεια ενίσχυσε
αυθόρμητα και ειλικρινά την πρότασή του. Σκεφτόταν ήδη τον εαυτό της
περιτριγυρισμένο από παιδικά προσωπάκια που την ακούν με προσοχή να
τους διαβάζει παραμύθια, να τους τραγουδά, να τα ξεσηκώνει σ' ένα
μαγικό παιχνίδι. Ακούραστη δασκάλα, εδώ και χρόνια, περίμενε το όνειρο
που θα την έφερνε κοντά στις αναμνήσεις των παιδικών της χρόνων. Όσο
για το Γιώργο, διάσημο πιανίστα, η πρόσκληση-πρόκληση θα
ανατροφοδοτούσε τον δεσμό ψυχής με το χωριό ενώ παράλληλα θα
αποτελούσε πηγή έμπνευσης για νέες συνθέσεις. Αλλά και η Γαρυφαλλιά, η
ζωγράφος της παρέας, παρά τον εσωστρεφή χαρακτήρα της εκείνο το βράδυ
άφηνε τις λέξεις να κυλάνε γεμίζοντας ως πινελιές τον καμβά του
ανέφικτου.
Η κοινή τους καταγωγή απ' αυτόν τον τόπο, ως κινητήρια δύναμη, θα
ωθούσε με ορμή το κάθε τους βήμα με σκοπό την επαναλειτουργία του
σχολείου. Εξάλλου ήταν η ερημιά του που έκανε τον Κανέλλο να σκεφθεί
τη δημιουργία ενός πνευματικού φάρου στη θέση του. Ο δυναμισμός του
και η ευστροφία του θα ήταν οι βοηθοί του στις συναντήσεις με τους
τοπικούς φορείς. Σαν πλαστελίνη η ιδέα του είχε μεταμορφωθεί απ’ όλους
τους φίλους σε μια αίθουσα εικαστικών όπου θα φιλοξενούσε έργα
ζωγράφων και γλυπτών της ευρύτερης περιοχής, σε μια αίθουσα διαλέξεων
στην οποία θα ακούγονταν τα επιτεύγματα του ανθρώπινου μυαλού, στο
άνοιγμα και τον εμπλουτισμό της υπάρχουσας βιβλιοθήκης με βιβλία
κλασικών αλλά και νεώτερων συγγραφέων, σε μια αίθουσα ωδείου όπου τα
παιδιά του χωριού θα διδάσκονταν το μουσικό όργανο της επιθυμίας τους,
σε μια αίθουσα αφήγησης και δραματοποίησης ιστοριών και ασφαλώς σε ένα
λαογραφικό μουσείο μορφοποιημένο απ' όλους τους κατοίκους με θησαυρούς
των προγόνων τους. Ο οίστρος τους απλώθηκε και έγινε συζήτηση μεταξύ
των νέων αλλά και μεταξύ των γερόντων που με συγκίνηση και έκπληξη
έβλεπαν το στολίδι του χωριού σιγά σιγά να ξυπνά από το λήθαργο μέσα
από τα χείλη τους.
Απο τον Αύγουστο του πρώτου σχεδιασμού ήρθε το φθινόπωρο και
μαζί το πρώτο εμπόδιο από το Δήμαρχο της περιοχής. Μολονότι αρχικά
ήταν θετικός σ'αυτό το εγχείρημά τους στη συνέχεια ύψωνε
γραφειοκρατικά προσκόμματα, ενώ μετέφερε αόριστα στο μέλλον τη λήψη
αποφάσεων. Οι υπεκφυγές του σε κάθε αίτημά τους προκάλεσε την
αμφιβολία αλλά και την αγωνία για τη συνέχεια αυτής της συλλογικής
προσπάθειας. Απογοήτευση, θυμός, λύπη, εναλλάσσονταν συχνά στη διάθεσή
τους. Ο χειμώνας με τις βροχές του, τους κρύους αέρηδες, τα χιόνια,
τους συναντούσε συχνά γύρω από τις φλόγες του καμμένου ξύλου στο
τζάκι. Και ήταν τότε που αναζωπύρωνε μέσα τους το πάθος της προσφοράς.
Ποιό θα ήταν και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης αν μέσα από την
εξέλιξή της δε μπορεί να μεταδώσει τη γνώση, την αγάπη, τη χαρά, το
χάδι;
Στις απαρχές της άνοιξης ο Κανέλλος επισκέφθηκε για μια ακόμη
φορά τον Δήμαρχο, οπλισμένος με την κατάλληλη επιχειρηματολογία αλλά
και με την ανάλογη νομική υποστήριξη. Η επιμονή του προσέκρουσε στην
αστήρικτη άρνηση του τοπικού άρχοντα για να μετατραπεί αναπόφευκτα σε
σύγκρουση. Όμως η οριστική απόφαση θα ερχόταν μαζί με το καλοκαίρι.
Το πείσμα μηνών μετατράπηκε σε θρίαμβο και αυτός με τη σειρά του
σ' ένα πανηγύρι εργασιών απ' όλους τους νικητές της ακινησίας, ώστε να
φορέσει τα καλά του το σχολείο. Ο Αύγουστος τους βρήκε να έχουν
προχωρήσει σημαντικά το πρόγραμμα και έτσι η ικανοποίηση φανερή πια
είχε εγκατασταθεί στα πρόσωπά τους. Ο Κανέλλος, η Ιφιγένεια, ο
Γιώργος, η Γαρυφαλλιά ενωμένοι με τους νέους και τους γέροντες, τα
παιδιά και τους γονείς τους σε ένα καλωσόρισμα στην ουτοπία μοίρασαν
απλόχερα τη χαρά με αγκαλιές, χειραψίες και δάκρυα. Ακόμα και τα
κλαδιά του πλάτανου, που αγκάλιαζαν τα παράθυρα, παρασύρθηκαν από τις
νότες του πιάνου σ' ένα μελωδικό χορό και τότε η δροσιά του τους
χάιδεψε όλους.


Ελένη Σταύρου Μποζίκα -Θεοδωράκη

Δεν υπάρχουν σχόλια: